Վերսկսելով կյանքը Հայաստանում. Լեռնային Ղարաբաղում ամեն ինչ կորցնելուց հետո Անահիտի* ընտանիքը մասնագիտական աջակցություն է ստացել` ոտքի կանգնելու համար
Անահիտի հինգ հոգանոց ընտանիքը փախել է Լեռնային Ղարաբաղի Շուշի քաղաքից 2020 թվականի նոյեմբերի 3-ին, երբ զինված բախումները տեղի էին ունենում արդեն քաղաքի մերձակայքում:
«Ստիպված էինք թողնել ամեն ինչ, մեր ամբողջ ունեցվածքը: Վերցրել ենք միայն մի քանի շոր ու երեխաներին անհրաժեշտ պարագաներ... նույնիսկ անձնագիրս էի մոռացել Շուշիում», - պատմում է Անահիտը:
Անահիտը, նրա դուստրը և երեք թոռները սկզբում ապաստանել էին Էջմիածնում, այնտեղից տեղափոխվել Շիրակի մարզ, իսկ այժմ ապրում են Երևանի թաղամասերից մեկում:
Երբ հոգեբան Արմինե Խաչատրյանը այցելեց Անահիտի ընտանիքի անդամներին, նրանք ապրում էին ավտոտնակում, որի տերը ստիպում էր ազատել տարածքը: Անահիտը և ընտանիքի մյուս անդամները առանձնապես տեղյակ չէին Լեռնային Ղարաբաղից ժամանածներին տրամադրվող աջակցության առկա ծրագրերին և ունեին ապրելու շատ սահմանափակ ռեսուրսներ:
Շուտով ընտանիքը բնակարան գտավ նույն թաղամասում ու պետական աջակցության ծրագրի շնորհիվ կարողացավ վարձակալել այն:
Հայաստան ժամանելուց անմիջապես հետո Անահիտի ութամյա թոռնուհին ՝ Կարինեն, սկսեց բողոքել ուժեղ գլխացավերից. երեխան նաև շատ վախենում էր աղմուկից:
«Այս խնդիրները սկսվեցին պատերազմի ժամանակ: Ռումբերի ձայնը հենց մեր ականջի տակ էր: Թոռնիկս շատ վախենում է ձայներից, գիշերները երբեմն գոռալով արթնանում է, իսկ քնած ժամանակ լսում եմ` ինչ ծանր է շնչում», - ասում է Անահիտը:
Կարճ ժամանակում ընտանիքի ու երեխայի հետ սկսեց աշխատել նաև սոցիալական աշխատող Ժաննա Ալեքսանյանը:
«Այս ընտանիքին անհրաժեշտ էր մասնագիտական օգնություն ինչպես Անահիտի անձնագրի վերաձևակերպման, այնպես էլ աջակցության ծրագրերից օգտվելու հարցում: Մենք աշխատեցինք նաև փոքր երեխաներին պետական նախադպրոցական հաստատություններում գրանցելու ուղղությամբ», - պատմում է Ժաննան:
«Ես աշխատում եմ Կարինեի հետ, որպեսզի նա կարողանա հաղթահարել իր վախերը և սկսի կանոնավոր հաճախել դպրոց: Մենք նաև օգնում ենք Անահիտին թոռնիկի դասապատրաստման հարցերում, որովհետև երեխան այս ընթացքում շատ բան է բաց թողել», - պատմում է Արմինեն:
«Հիմա մտածում ենք Հայաստանում նորից կյանք սկսելու մասին: Ուզում եմ, որ իմ երեխաները կանոնավոր հաճախեն դպրոց ու մանկապարտեզ, ուզում եմ լուծել փաստաթղթերիս հարցերը, որպեսզի կարողանանք դիմել այլ պետական ծրագրերի: Եվ շատ շնորհակալ եմ աղջիկներին [Արմինե Խաչատրյանին և Ժաննա Ալեքսանյանին], ովքեր մեզ օգնեցին այս դժվարին օրերին », - ասում է Անահիտը:
Արմինեն և Շուշանը աշխատում են Վորլդ Վիժն Հայաստանում ` ՄԱԿ-ի Փախստականների գործակալության կողմից ֆինանսավորվող «Արցախից ժամանած ընտանիքների աջակցություն և պաշտպանության ծառայությունների հասանելիության մոնիտորինգ» ծրագրի շրջանակներում:
Նախագիծը նպատակ ունի սոցիալ-հոգեբանական օգնություն տրամադրել Լեռնային Ղարաբաղի զինված հակամարտոության հետևանքով տեղահանված քաղաքացիներին, ովքեր բնակություն են հաստատել Հայաստանում:
Ծրագրի շրջանակներում`
1. Իրականացվել է Արցախից տեղահանված 17,300 անձանց կարիքների գնահատում:
2.Կատարվել է ավելի քան 3,000 անձանց դեպքի վարում:
3. Ավելի քան 1000 շահառու ուղղորդվել են ստանալու դեպի այլ ծառայություններ:
4. Համագործակցություն է հաստատվել 30-ից ավելի պետական, ոչ պետական ու եկեղեցական կառույցների հետ:
5. 41 հոգեբան և սոցիալական աշխատող ամեն օր այցելում է արցախցի ընտանիքներ ՀՀ բոլոր մարզերում, տրամադրում հոգեբանական աջակցություն` օգնելով.
- հաղթահարել կյանքի դժվար իրավիճակները,
- գտնել աշխատանք,
- սովորել նոր մասնագիտություն
* Հերոսների անունները փոխված են` անձնական կյանքի գաղտնիության իրավունքից ելնելով: